“Mijn dochter is soms echt uitgekeken op het speelgoed thuis. Tuf-Tuf is een uitkomst.”
Willemieke Buijze leent speelgoed voor haar dochter Jony.
‘Kijk een mond, die heb ik ook!’, wijst Jony. Ze krijgt van haar moeder Willemieke telkens een kaart met een foto van een lichaamsdeel. Enthousiast wijst Jony alle lichaamsdelen aan. Maar kort daarna gaat haar aandacht weer naar iets anders uit. De concentratie is weg.
Willemieke vertelt dat ze graag bij Tuf-Tuf komt om ‘nieuw’ speelgoed in huis te halen: ‘Mijn dochter ontwikkelt zich langzamer dan de meeste andere kinderen. Daardoor blijft ze langer in dezelfde ontwikkelingsfase. Op een gegeven moment is ze echt uitgekeken op het speelgoed dat we thuis hebben. Maar ik wil haar blijven prikkelen en uitdagen. Tuf-Tuf heeft een grote variatie aan speelgoed dat past bij een bepaalde ontwikkelingsfase. Ik kan dus telkens iets anders lenen waarmee ik haar kan stimuleren.’
Jony kijkt ondertussen afwachtend toe hoe haar moeder fruitkralen aan een ketting rijgt. Willemieke probeert iets anders: ze steekt haar pink in een banaan-kraal. ‘Hé, dat is gek!’, lijkt Jony te denken. Ze pakt de pink en lacht. Willemieke: ‘Je weet van te voren niet of iets aanslaat. Maar als het niks is dan breng je het gewoon terug. Ik bied ook regelmatig iets aan wat misschien nog net te moeilijk is. Gewoon om te kijken of ze daarmee al iets kan. Op die manier kan ik haar mogelijkheden ontdekken zonder van alles te moeten aanschaffen. Dat is het mooie van Tuf-Tuf.’