“Bij Tuf-Tuf hoef ik niets uit te leggen.”
De dochter van Bas en Nadine heeft cerebrale parese. Daardoor kan Louise (2 jaar) de spieren aan de rechterkant van haar lichaam moeilijk aansturen. Bas: “Louise kon bijvoorbeeld één hand niet goed openen en sluiten, en haar rechterarm niet hoog optillen. Ook de ontwikkeling van zitten, kruipen en lopen verloopt anders. Mijn vrouw en ik zochten naar manieren om spelenderwijs haar ontwikkeling te stimuleren. Zo kwamen we uit bij Tuf-Tuf. Elke zes weken rijd ik vanuit Almere naar Utrecht om speelgoed om te wisselen.”
Dat ritje is het Bas wel waard. “Tuf-Tuf heeft een geweldig aanbod aan materialen voor kinderen zoals mijn dochter. Bovendien weten veel vrijwilligers wat je als ouder meemaakt.” Nadine vult aan: “Je hoeft niets uit te leggen. Niemand zegt: ‘het komt wel goed’, of iets anders dat troostend is bedoeld maar het eigenlijk niet is. Je voelt erkenning.”
Bas vertelt dat Louise ondertussen grote stappen heeft gemaakt. “In het begin hebben we werkelijk alle rammelaars geleend die in de speelotheek te vinden zijn. Ze moesten niet te groot en te zwaar zijn, makkelijk beet te pakken en het liefst geluid maken. Dat triggerde Louise om te reiken, te voelen en ten slotte ook te pakken. Nu zijn we meer bezig met staan en lopen. Ook lenen we altijd een puzzel met grote knoppen. Daarmee oefenen we dan weer de fijne motoriek. Het is natuurlijk ook goed voor haar verstandelijke ontwikkeling!”
Bas en zijn vrouw halen veel inspiratie voor spelletjes en oefeningen van YouTube of sociale media. Bas: “Bij Tuf-Tuf vinden we allerlei materialen waarmee we met haar kunnen oefenen. Zo hebben we een groot wigkussen (driehoekig kussen) geleend voor het leren zitten. En we ontdekten dat de hoge kant van het kussen heel geschikt is voor het oefenen van een hoge kniestand.”
“Voor Louise lenen we allerlei materialen, maar we nemen ook altijd iets mee voor onze oudste. Er gaat immers al zoveel aandacht naar zijn kleine zus. De speelotheek is dus voor het hele gezin iets leuks.”